Elif Çakır: AK Parti’nin yüzde 60’larla sandıktan taçlanarak çıkması gerekmiyor mu?

Yani Türkiye’nin yeni bir yönetim sistemine geçmesi gerektiÄŸini söyleyen, ülkenin gündemine taşıyan, bunun için anayasa deÄŸiÅŸiklik teklifi hazırlayan, Meclis’e getiren, ülkeyi referanduma götüren, dahası kazanmak için yüzde 50 artı 1 ÅŸartını getiren CHP falan deÄŸil.

Ezcümle AK Parti’ye bu sistem dayatılmış falan deÄŸil.

Mevzu anlaşılsın diye daha açık bir örnekle yazayım.

Mesela, AK Parti iki yıl önce iktidara gelmiş de, ülke siyasetindeki kronik sorunlara dair topluma vaat ettiği çözüm politikalarını hayata geçirip, uygulamaya koyduğu politikaların müspet sonuçlarını almaya başlamadan ülke yeniden erken seçime gidiyor falan değil.

AK Parti artık bir marka.

Ve 15 yıldır kesintisiz bir şekilde iktidarda.

Siyasal ve ekonomik krizle boÄŸuÅŸan bir Türkiye’yi devralıp, içeride ülkenin kronik sorunlarına acil yapısal çözümler üretmeye çalışırken, bir yandan da Türkiye’nin uluslararası görünürlüğünün hızla olumlu anlamda deÄŸiÅŸmesini saÄŸladı.

Devlet merkezli siyaset değil toplumsal taleplerin siyasete taşınmasına öncülük edeceğini, toplumu siyasetin nesnesi değil öznesi olarak gören bir siyaset tarzını hayata geçireceğini söyleyen AK Parti, demokrasi, özgürlük, adalet gibi alanlarda yaptığı reformlar sayesinde revizyonist kimliğiyle bütünleşmiş oldu.

AK Parti iktidara geldiÄŸinde zaten bir ittifak partisiydi.  KuÅŸatıcı söylemleriyle ve politikalarıyla toplumun farklı kesimlerini kendi ÅŸemsiyesi altında bulunduruyordu.

Peki, hal böyle iken, Kürt meselesi, vesayet kurumlarıyla mücadele, adalet, hukuk, özgürlük gibi alanlarda yaptığı devrim niteliğinde reformlarla zaten toplumun desteğini aldığını ve icraatlarının karşılıksız kalmadığını gören AK Partinin bu seçimlere de endişeden uzak bir şekilde girmesi gerekmiyor mu?

Temel Karamollaoğlu: Aday olarak çağrım toplumu kutuplaştırmayalım

Seçimler, vatandaşların kendisini yönetmesini istediği lider, iktidara gelmesini arzuladığı parti için anayasal tercih hakkını kullanmasıdır. İktidara talip siyasal partilerin eşit bir şekilde yarıştıkları bir süreçtir.

Dolayısıyla, hangi siyasi parti iktidara gelirse gelsin, huzurla yönetebileceği bir toplum ister.

VatandaÅŸ, seçim hengamesi bittikten sonra  ülkenin sükunete kavuÅŸmasını, oy vermese dahi, iktidar partisinin söylemlerinin kuÅŸatıcı olmasını bekler.

Çünkü, iktidar partisinin ve diğer siyasi partilerinin söylemlerindeki gerilim toplumsal gerilimi artırır.

Ve o toplumda huzur kalmaz. Huzurun olmadığı toplumlarda sorunlar giderek artar.

O yüzden, Saadet Partisi lideri Temel KaramollaoÄŸlu’nun dün CumhurbaÅŸkanlığı adaylığını açıklarken, bütün siyasetçilere “toplumu kutuplaÅŸtırmayalım” diye seslenmiÅŸ olmasını takdirle karşıladım.

Ne kadar basit bir çağrı değil mi?

Fakat, o kadar önemli ki…

Çünkü, ben de bir ülke için en büyük tehlikenin kutuplaşma olduğuna inanıyorum.

Sayın KaramollaoÄŸlu’nun ÅŸu çaÄŸrısı umarım bütün siyasetçilerimize ulaÅŸmıştır:

“Oy devÅŸirmek için toplumu germek, seçimi savaÅŸ gibi göstermek, milli gayri milli gibi tanımlamalara girmek bu millete yapılacak en büyük kötülüktür.”

Yazının devamı için